بررسی تاثیر وارنیش چای سبز بر عمق پوسیدگی دندان در اطراف براکت‌ های ارتودنسی

مقدمه:انجام درمان ارتودنسی می‌تواند عامل مهمی برای ایجاد پوسیدگی‌ های اولیه باشد. با توجه به خواص ضدپوسیدگی چای سبز، مطالعه حاضر با هدف بررسی توانایی وارنیش آن در پیش‌‌گیری از پوسیدگی‌ های ناشی از ارتودنسی ثابت طراحی شد. مواد و روش‌ ها:در این مطالعه تجربی، تعداد 45 دندان پره مولر سالم انتخاب و پس از قرار دادن براکت بر روی آن‌ ها به طور تصادفی، به 3 گروه مساوی (15N=) تقسیم شدند. در گروه اول (گروه کنترل)، دندان‌ ها هیچ درمانی دریافت نکردند. در گروه دوم، وارنیش چای سبز در یک دوره 21 روزه، 48 ساعت یکبار در اطراف براکت‌ ها اعمال شد. در گروه سوم، وارنیش چای سبز در یک دوره 21 روزه، 24 ساعت یکبار در اطراف براکت‌ ها اعمال شد. پس از این دوره 21 روزه، مقاطع 40 میکرونی، سرویکالی‌تر از محل قرارگیری براکت‌ ها تهیه و جهت بررسی پوسیدگی، میانگین عمق ضایعات بر حسب میکرومتر در 3 نقطه به فاصله 500 میکرونی از هم با استفاده از نور پلاریزه، اندازه‌گیری شد. داده‌ ها توسط نرم‌افزار SPSS آزمون آماری ناپارامتریک کروسکال والیس و من-ویتنی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. سطح معنی دار 05/0 در نظر گرفته شد. یافته‌ ها:میانگین و انحراف معیار عمق پوسیدگی گروه اول تا سوم به ترتیب 72/290±03/452، 92/92±91/44 و صفر میکرون بود. گروه اول و سوم به ترتیب بیشترین و کمترین میزان عمق پوسیدگی را دارا بودند. میانگین عمق پوسیدگی در گروه‌ های دوم و سوم تفاوت معنی‌داری نسبت به هم نداشتند (878/0P=)؛ ولی گروه‌ های اول و دوم و همچنین گروه‌ های اول و سوم اختلاف معنی‌داری با یکدیگر داشتند (001/0>P). نتیجه گیری:نتایج این مطالعه نشان داد که کاربرد وارنیش چای سبز در گروه  های مورد مطالعه موجب کاهش معنی دار پوسیدگی دندان در اطراف براکت‌ های ارتودنسی می‌گردد.